Evan Arntzen (US) tiltle: Countermelody music: Jazz release date: april 16, 2021 label: Dot Time Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Evan Arntzen © Rootsville 2021

Arntzen's derde album als bandleider, Countermelody, is een viering van het samenspel, de collectieve improvisatie en het gevoelvolle contrapunt dat zo'n grote rol speelde in Black American Music uit New Orleans in de eerste helft van de 20e eeuw. In een tijd waarin bijeenroepen vrijwel onmogelijk zijn, brengt Countermelody de vrolijkheid van livemuziek naar het opgenomen rijk. Opgenomen op 2 en 3 oktober 2020, kwam de groep geweldige muzikanten van Countermelody samen om muziek te creëren die luisteraars overal zal inspireren om op te staan, vreugde te delen en te dansen. Arntzen's voortreffelijke tongwerk en vocale overpeinzingen worden bijgestaan door trombonist Charlie Halloran, trompettisten Jon-Erik Kellso en Mike Davis, gitarist en banjospeler Arnt Arntzen, pianist Dalton Ridenhour, bassist Tal Ronen, drummer Mark McLean en zeer speciale gastvocaliste Catherine Russell.

Countermelody brengt vroege jazz-uitbundigheid naar een gretig heden in een release die auteur en Louis Armstrong-historicus, Ricky Riccardi, 'de definitie van tijdloos' noemt in de liner notes van het album. Arntzen's debuut op Dot Time Records bevat veel van zijn eigen verbazingwekkende arrangementen van vroege jazzcomposities uit New Orleans en Chicago, geschreven door beroemdheden als Kid Ory, King Oliver, Sidney Bechet en Bennie Moten. De release bevat ook heerlijk vernieuwende composities van Arntzen, Halloran en Kellso. Naast dertien hi-fidelity-tracks, zullen luisteraars ook worden getrakteerd op tracks die zijn opgenomen in wascilinder, een medium dat eigenlijk dateert van vóór de tijd dat veel van deze muziek werd gecomponeerd. Producer Scout Opatut merkt op: “de opnamen van wascilinders werden mogelijk gemaakt door het genie Colin Hancock, die ze ontwierp met zijn Edison-grammofoon. Alles wat je in die nummers hoort, is akoestisch gedaan.

Het album begint met Arntzen's arrangement van de Kid Ory-klassieker "Muskrat Ramble". De jubelende energie is voelbaar vanaf de allereerste noten van het nummer, en wordt nog verder opgetild door de krachtige en soulvolle refreinen van de gevierde zangeres Catherine Russell. Ricky Riccardi merkt op: "Slechts enkele seconden na het openingsnummer scheurt het vierhoornensemble door een refrein van‘ Muskrat Ramble ’, waarbij elke stem onafhankelijk meesterlijk is, het eindproduct ronduit wonderbaarlijk. Laat het over je heen spoelen en luister dan opnieuw en concentreer je op een enkel instrument; doe dit in feite voor elk instrument en je zult versteld staan ​​van de individuele en collectieve schittering van elke aanwezige muzikant. " Arntzen's zang stijgt op in de door Sidney Bechet gepopulariseerde 'Georgia Cabin' voordat de bandleider te zien is in een prachtige vertoning van zijn improvisatiefunctie.

Interessant genoeg lijkt dit de allereerste opname van deze compositie te zijn waarvan de teksten intact zijn. Arntzen merkt op dat hij de tekst leerde van zijn 93-jarige grootvader Lloyd Arntzen (een gevierde klarinettist, die tot op de dag van vandaag nog steeds optreedt). Hoewel het nummer bekend staat als een instrumentaal nummer, geeft Evans grootvader Mary Karoley de eer voor het schrijven van de songtekst (ze wordt inderdaad vermeld als een co-componist van het nummer). Op tracks als “Smiles” kan men de muzikale samenhang van het ensemble niet omzeilen. Deze klassieker met heldere tempo's bevat prominent Arntzen's melodische refreinen, maar wordt briljant ondersteund door Hallorans contrapunt en een elastische ritmesectie.

Het ensemble verwelkomt de gewaardeerde mevrouw Russell terug voor het voortreffelijk genuanceerde “If You Were Mine”. Russells warmte en ijver blazen leven in deze tijdloze compositie, voor het eerst beroemd gemaakt door Billie Holiday, en worden perfect aangevuld door de kracht van het ensemble. De groep voegt een uitzonderlijke intensiteit toe aan Benny Green's 'Bu’s March' waarin Ridenhour wordt gekenmerkt met een krachtige solo. Interessant is dat componist Benny Green Arntzen hielp om dit stuk voor een groter ensemble te arrangeren. Green schreef dit nummer natuurlijk ter ere van zijn voormalige mentor en bandleider Art Blakey, en de kracht van de Jazz Messengers wordt opgeroepen in Arntzen's nieuwe 3-hoornige arrangement. De enige originele compositie van Arntzen, "Solitarity", is een aangrijpend commentaar op de gedeelde eenzaamheid van ons moderne bestaan. Het stuk begint met Arntsens solo-klarinetrefreinen die uiteindelijk uitgroeien tot een contrapuntisch duet, en eindigen met een rauw tweedelijns ensemble.

tracks:

01 Muskrat Ramble
02 18th Street Strut
03 Camp Meeting Blues
04 Georgia Cabin
05 Put'em Down Blues
06 When Erastus Plays His Old Kazoo
07 Smiles
08 If You Were Mine
09 Down By The Riverside
10 Alvita
11 Counter Intuitive
12 Bu's March
13 Solitarity
14 After You've Gone
15 Muskat Ramble